Próg aerobowy i anaerobowy.

Próg aerobowy [tlenowy], takiego określenia używa się dla poziomu intensywności wysiłku, przy którym dostarczana do komórek ilość tlenu wystarcza do sprawnego metabolizmu tłuszczy i

węglowodanów bez gromadzenia się nadmiaru mleczanu [LA] – soli kwasu mlekowego. W odniesieniu do niego, jako progową przyjmuje się wartość 2mmol/L [milimola na litr] stężenie mleczanu [LA] we krwi.

Resynteza adenozynotrójfosforanu [ATP] odbywa się wtedy na systemie tlenowym, nazywanym również wolnym czy mitochondrialnym, opartym na zachodzących reakcjach

wodoru z tlenem w łańcuchu oddechowym.

Próg anaerobowy [beztlenowy] to inaczej tak intensywność wysiłku, przy której organizm nie jest w stanie zutylizować gromadzącego się w mięśniach mleczanu [LA].Jego stężenie zaczyna rosnąć.

Organizm zaczyna przechodzić z przemian tlenowych na przemiany beztlenowo-tlenowe i beztlenowe.

Nie starcza tlenu dla utrzymania warunków przemian tlenowych. Dochodzi do zmęczenia nie tylko mięśni ale również układu nerwowego. Z literatury fachowej możemy się dowiedzieć,

że na podstawie wielu badań uśredniono granicę progu anaerobowego na 4mmol/L stężenia mleczanu [LA] we krwi.

Dokładniejszym wskaźnikiem jest wyznaczenie indywidualnego progu podczas wysiłku o narastającej intensywności. Jako próg przyjmuje się wartość przy której doszło do gwałtownego wzrostu stężenia mleczanu. Może to być wartość i niższa i wyższa od 4mmol/L.

Ważne dla praktyki treningowej jest również to, z jaką prędkością w metrach na sekundę porusza się dana osoba na poziomie progu przemian anaerobowych.